wigilia kals(n)owa

Jak co roku tak i dziś odbyła się wigilia klasowa z nowym wychowawcą, gdyż nasza wychowawczyni musiała odejść z powodu dzieciątka, które za miesiąc przyjdzie na świat. Przed rozejściem się do klas oglądaliśmy Jasełka przygotowane przez „młodszą” klasę i nie powiem wyszło to nawet, nawet… Oczywiście tradycyjnie towarzyszyło temu wzruszenie, zaskoczenie, zdumienie, niektórych bardziej ruszyło za serce, niektórych mniej, ale wrażenie ogólne pozytywne. W klasie podzieliliśmy się opłatkiem, pośpiewaliśmy kolędy, pojedliśmy i do domu. Wszystko byłoby ok gdyby nie to, że jestem okropnie chora i zaczynam żałować, że wyszłam rano z łóżka.. No cóż, za swoją głupotę się płaci tak?..
Nienarodzonej Amelce (córci naszej wychowawczyni) życzę spokojnego dzieciństwa, pełnego uśmiechu i zabawy, a mamie szczęśliwego rozwiązania i życia bez trosk.
Wam wszystkim również życzę spokojnych radosnych świąt, bogatego mikołaja, uśmiechu przez całe życie i brak zmartwień, aby przyszły rok był pełen sukcesów. Maturzystom, a więc i sobie, życzę zdania matury na poziomie, który będzie ich zadowalał i pomoże dostać się na wymarzone studia lub znaleźć wymarzoną pracę. WESOŁYCH ŚWIĄT!!
______________________
I mimo tej magii świąt nie potrafię się uśmiechać, gdyż czuję się samotna, opuszczona i nie ma przy mnie nikogo, kto by mnie przytulił i powiedział jak bardzo mnie kocha. Nie ma Ciebie! 

rodzi się więź/budzi się uczucie i problem z moją frazeologią

Wyniki próbnych matur po części są dobre, po części nie chciałabym ich nigdy poznawać, np z niemieckiego. Mimo moich problemów merytorycznych to z polskim nawet nieźle sobie poradziłam, matematyka też mnie zaskoczyła ale na pozytyw. Jedynie co mnie zmartwiło to właśnie język i to na podstawie. Muszę się wziąć do pracy, i polski też muszę pozaliczać, bo jak na razie to jest bardzo kiepsko.
Miałam ostatnio zajęcia z psychologiem szkolnym. Mówił nam o stresie. Wiedzieliście, że dzieli się na dobry stres i zły? Ja nie wiedziałam. Teraz przynajmniej mam porównanie i już wiem, że jak czuję się tak jak dzisiaj to zadziałał bodziec złego stresu. Krótko mówiąc zrezygnowanie i osłabienie, które odczuwam ma związek ze złym stresem, a nie depresją choć objawy są bardzo do siebie podobne. Zadaniem psychologa zapewne było by odwieść nas od myśli, że szkoła powoduje, że czujemy się bezradni, bo to wyłącznie nasza wina, tzn. siedzi to u nas w głowie i tylko mamy takie wrażenie bla bla bla. Jak dla mnie to bzdury, bo jeśli ktoś mówi ci „jesteś beznadziejna i nie umiesz używać intelektu, nie pracuje z małpami, a jednak mam takie wrażenie” to chyba nie nasza wina, że zaczynamy myśleć w taki a nie inny sposób.
Wnioski pozostawiam wam. Nie mam nic więcej do dodatnia.
Pozdrawiam moją panią od języka niemieckiego.
____________________
-I nigdy więcej mi tak nie rób! Słyszysz?..
-Tak, kocham Cię.