inaczej

Te święta będą zupełnie inne. Została nas już tylko trójka. Mama wciąż nie odzywa się z siostrą, mój brat ze swoją dziewczyną nawet pewnie nie wpadnie złożyć życzeń, a mieszka tak blisko. Co rok przyjeżdża na 5 minut łamie się z nami opłatkiem i wraca do niej. Swojego bratanka nie pamiętam kiedy ostatni raz widziałam. A mój drugi brat już nigdy nie usiądzie z nami do stołu, ale wierzę, że z nami jest. Mimo, że go nie będzie to chyba jedyna osoba, która będzie najbardziej obecna. Jego stratę na razie odczuwam najbardziej. Minął już rok od jego śmierci, a do mnie to wciąż nie dotarło. Tłumaczę sobie, że po prostu nie może go być w te święta. Nieraz wykręcał nam taki numer i znikał z domu na parę tygodni, miesięcy. Także jeśli powiem, że wcale nie chcę tych świąt to przynajmniej wiem, że nie chcę ich z konkretnego powodu, a nie dlatego, że większość jest takiego samego zdania jak ja. Moja rodzina odbiega strasznie pod względem idealności. Nawet nie idealności, ale normalności. Po prostu niech ten rok się już skończy!